Abhaz Dernekleri Federasyonu (ABHAZFED) ve Kocaeli Büyükşehir Belediyesi iş birliğiyle düzenlenen anma programında, 1864 yılında yaşanan büyük Kafkas Sürgünü’nün acısı bir kez daha yüreklerde hissedildi.

>

Mezarlıkta Hüzünlü Başlangıç: Kur'an Tilaveti ve Dualar
Anma etkinlikleri, Kandıra ilçesinin Karaağaç Mahallesi’ndeki mezarlıkta başladı. Program kapsamında, sürgün yolunda hayatını kaybeden binlerce Kafkasyalı için Kur’an-ı Kerim okundu, dualar edildi. Katılımcılar, ellerinde çiçeklerle mezarları ziyaret ederek geçmişin acı mirasına saygı gösterdi.

Babalı Sahiline Sessiz Yürüyüş
Mezarlık ziyaretinin ardından, yüzlerce katılımcı Babalı sahiline doğru yürüyüşe geçti. Bu sahil, 1864 yılında Osmanlı topraklarına zorla göç ettirilen Kafkas halklarının karaya ilk ayak bastığı yerlerden biri olarak biliniyor. Katılımcılar burada hem yürüyüş boyunca taşıdıkları çelenkleri Kafkas Sürgünü Anıtı’na bıraktı hem de Karadeniz’in serin sularına karanfiller atarak sürgünde yitirilen canları andı.

161 Yıllık Sessiz Tanık: Mağaralardaki Yazılar
Katılımcılar daha sonra, atalarının karaya çıktıktan sonra geçici olarak barındıkları tahmin edilen mağaraları ziyaret etti. Bu mağaraların duvarlarında yer alan ve yaklaşık 161 yıl öncesine ait olduğu düşünülen yazı ve işaretler, görenleri derinden etkiledi. Bu taşlara kazınmış izler, sürgünün yalnızca bir tarih değil, halen yaşayan bir acı olduğunu bir kez daha gözler önüne serdi.

Nart Ateşi ile Tutuşan Hafıza
Günün en anlamlı anlarından biri ise gecenin karanlığını delen meşaleler eşliğinde gerçekleşti. Katılımcılar, ellerindeki meşalelerle sahile yürüdü ve burada Kafkas kültüründe direnişin ve dayanışmanın simgesi olan “Nart ateşi” yakıldı. Ateş etrafında nöbet tutuldu, dualar edildi, gözyaşları akıtıldı. O anlar, adeta geçmişin ruhunu bugüne taşıyan bir sembol oldu.

Sürgün Unutulmadı, Unutturulmayacak
161 yıl önce binlerce insanın anavatanlarından koparılarak Anadolu kıyılarına sürgün edildiği bu acı tarih, düzenlenen anma programıyla bir kez daha hafızalara kazındı. Etkinliğe katılan gençler, bu tür anmalar sayesinde geçmişin daha iyi anlaşılabildiğini ifade ederken; yaşlılar, gözyaşlarıyla atalarını yad etti.